Auw! New York, deel 2

Daar lig ik dan, de laatste avond in een bed met mijn vriendin Petra. Al zes nachten delen we een bed zonder dat ik tegen haar aan kruip. En die gewoonte schijn ik wel te hebben. Deze Amerikaanse bedden zijn echter zo groot dat het volgens mij teveel tijd kost om elkaar op te zoeken.

Nog even knallen

Bijna is het voorbij, nog een nachtje, een klein dagje en 2 of 3 uur danslesjes morgen. Dan is het voorbij. Ruim 20 uur dans, veel te veel inkopen, lekker eten, veel gezien en nooit genoeg leuke momenten. Wat was/is dit gaaf zeg. Terugkijken kan nog niet helemaal, want dat zou betekenen dat het afgelopen is. Morgen gaan we nog even knallen. Nog even een lekker Streetjazz lesje en wie weet een net iets te zwaar SLAM lesje.

De moeite waard?

Drie dansscholen hebben we bezocht. BDC zit in dezelfde straat en slechts 5 minuutjes van ons hotel af. Een fijne plek, veel uitdagende lessen en top docenten. We krijgen steeds beter door hoe het werkt en welke lessen nog meer de moeite waard zijn dan andere lessen. En tussen alle geweldige lessen in, leren we elkaar nog beter kennen en hebben we onwijs veel plezier.

Verkocht

Donderdag was een top dag, omdat we drie super leuke docenten hadden, Sheila Barker lijkt op onze juf, we ‘kennen’ haar ook via onze juf Rina. Ze geeft op dezelfde manier les en… je ziet bij sommige dansers de angst in de ogen. Zo ook bij mij :-). De eerste les die ik ooit volgde bij haar was toen we met Artez mee naar New York waren. Ik volgde braaf, wist ik veel hoe het zat met de niveaus en docenten.  Waarschijnlijk stond ik toen al in een veel te zware les maar ik was wel meteen weg van haar. Bang, maar verkocht.

Mevrouw streepjes-sokken

Ook nu waren er veel ‘nieuwe’ eenmalige gasten. Die staan (net als ik) niet op rij 1 of 2. Inmiddels durf ik op rij 3 te gaan staan. Rij 1 weet het (zo niet dan wordt je vanzelf ‘vriendelijk’ verzocht om te verkassen) en rij 2 bijna. Rij 3 doet héél goed zijn best. Op rij 4 stonden een paar meiden die naast de streepjes-sokken, ook de rest niet helemaal op een rijtje hadden. Toen de docente dan ook aan hen de nadrukkelijke vraag “Do You Speak English” stelde, was ik blij in de juiste positie te staan. Ze refereerde nog een aantal keren aan de streepjes-sokken en gaf het op na 4 ‘vriendelijke’ tips.  De warming-up was heerlijk, zwaar maar top. Ze corrigeerde waar nodig (bij mij…) en gaf goede tips. Een leuke korte oefening met een snelheid die niet in mijn lijf zat maar ze bleef vriendelijk. Streepjes-sok bleef stil en probeerde zo onzichtbaar mogelijk te zijn. 

Een ander talent

Het voordeel van een streepjesok meisje in je les is dat het als een soort van bliksem afleider werkt. Nu stond ik ook schuin achter Tess, die eerder opvalt vanwege belachelijk talent dan een kleine misser die ze zou kunnen maken. Ook slim, want daar blijven de ogen hangen. Maar over de diagonaal (door het midden) is dat geen aanrader. Helemaal niet nu we een, twee of drie pirouettes als einde ‘mochten’ draaien. Nee, ik zocht streepjes sok mooi op, achter een ander talent en dan meteen na streepjessok. En inderdaad, streepjessok ging door het midden en bakte er weinig van, de docente zuchtte en liep naar haar toe. Net op het moment dat ik door het midden ging, goede keuze! Nu verraste ik mezelf deze keer maar waarschijnlijk was het minder goed gegaan, als ze gekeken had.

Na deze 1,5 uur durende (heerlijke) les, gingen we nog even door. Maar eerlijkheidshalve waren we deze avond ook erg moe.

Een stoere mooie vrouw

Vrijdag gingen Peet en ik naar Gibney Dance, voormalig DNA vlakbij de Brooklyn Bridge. Tess ging naar BDC om nog een lesje modern  en floorwork te doen. Wij niet, wij gingen naar Katiti King (of naar Kitty Katinka zoals Peet haar noemt). Ook deze docente is er een uit het rijtje Rina, Sheila en… Katiti King. Heerlijk mens, vol zelfspot en humor maar met een ijzeren eis dat er gewerkt moet worden. Haar les duurt twee uur. Deze dansschool opent officieel 30 oktober pas echt maar heeft nu al schitterende danszalen klaar. Katiti King is cool, een stoere mooie vrouw die zacht maar duidelijk praat. Peet vroeg nog even aan de balie wat het niveau was (ik had op het rooster mixed levels zien staan) en werd verrast met het antwoord; Intermediate advanced. Voor NY begrippen ben je dan eigenlijk al semi professional. 

Hoezo generatiekloof?

In de les konden we het niet peilen, er stond van alles, een jong meisje met een shirt en tas van University of Dance, een ‘oudere’ dame met belachelijke door gestrekte voetjes, nog wat dames en… Eddie Murphie. Mmm, ik bedenk me net dat we dit Tess niet verteld hebben. Waarschijnlijk omdat we haar al uit moesten leggen dat het nummer ‘Control’ van Janet Jackson was en echt al een tijd geleden. Hoezo generatiekloof? Hoewel de jeugdige alweer ligt te snurken terwijl de senior hier nog aan het typen is. Afijn... Eddie. Een geweldige vrolijke man met balletschoenen aan.

Dutch energy

De gehele warming-up vroegen wij ons af wat het niveau nu was. Katiti is zo’n ervaren goede docente dat ze ons allemaal mee kreeg en precies waar ze ons wilde hebben. Ze kwam ook kort na het begin van de les keurig vragen hoe we heetten en gaf ons een welkom gevoel. Wat een les, heerlijke swings en gezellige voetoefeningen terwijl de juf de tamboerijn speelt. Ze benadrukt welke kant ze wil dat je opgaat en laat met een vriendelijk doch duidelijke blik zien als je iets anders doet. Toen ze tussendoor kwam vragen waar we vandaan kwamen, gaven we aan dat we uit Nederland kwamen; ‘ I knew it, Dutch energy! I love it. Toen durfde we ook voorzichtig te melden dat we uit Rina’s les kwamen. Toen ze vroeg hoe het met haar ging, zei ik; she’s just like you. Haar manier van kijken, opmerkingen maken en mensen op hun plaats zetten (letterlijk en figuurlijk) is geweldig. Zolang je zelf goed door gaat.

Panterbroekje

Ook hier een klein succes momentje (de tweede al haha). Bij het in groepjes gaan (per vijf) kwam ze me naar ons groepje vragen of ik toch de volgende keer wel vooraan wilde gaan staan. Haar ogen rolde naar een jongedame in een panterbroek en de ondertiteling was me meteen duidelijk. Toen ze het vervolgens nog een keertje uitlegde en nadrukkelijk vroeg of er nog vragen waren, keek ze bijna door panterbroekdame heen. Geen vraag en weer rolde haar ogen. Show it to me… en dat deden we. Heel rustig vroeg ze of we allemaal wel tot vier konden tellen. Ik begin dan meteen te twijfelen Niet of ik tot vier kan tellen, want dat red ik net, maar wel of ik de pas wel in vier tellen gedaan had.  Terwijl ik aan het nadenken was en de beweging nog een keertje doornam, stond de docente al naast panterbroek-dame, te schudden met haar hoofd. Ik was zo blij dat ik panterbroek-dame niet was. En niet alleen vanwege de broek.

Not amused

Na de les wilde ik een foto maken - tja, net een Japanner - van de nieuwe school, mooie hal. Katiti zat op de grond in de hal even na te stretchen dus vroeg ik haar of ik haar erbij op mocht zetten. “For real, are you asking me that when I look like this?” Kennelijk stond ze vaker zo op Facebook en was ze not amused. Ik probeerde nog even haar over te halen door te zeggen dat je dan wel kon zien dat er gewerkt was maar het feest ging niet door. Zoals ik al meteen zei; net juf Rina. Duidelijk en top.

Zoveel leuke lessen, geweldige Horton les bij Alvin Ailey on the 5th floor. Zaterdag zelfs in de grote studio on top, waarbij ik een van de weinige ‘lichte’ dames was. De humor en het gezucht van de andere dames om me heen was ook hier weer een en al humor. De spierpijn die volgde na deze anderhalf uur bikkelles, was beduidend minder.

Knuffel homo’s

Zaterdagmorgen had ik een verzoekje; ik wilde graag Danzatone volgen. Ik had er eens over gelezen en het was (zo vertelde ik Peet en Tess) een manier van je spieren trainen tussen dans en sport in. Dat doen wij ook, dus ik was wel benieuwd. De lift naar boven was al top, studio 6B met uitzicht over Manhattan. Wow! Tel daarbij de knuffel homo’s, de blinde oudere en wat stille dames, en de les was compleet. Bijna dan, de docent met billen van staal, was ook de moeite waard.

Echter was er weinig ‘toning’ aan, maar mochten we meteen met de voetjes van de vloer. Swingen springen en nog eens springen. Tess keek me aan, zonder ontbijt erin geluisd. Toen de docent ook nog billen shakend voor Peet ging staan, wist ik dat de rest van de dag zou bestaan uit heeeeel stil en braaf zijn door Indira.

De spaarpot

Voor ieder wat wils, ieder op zijn/haar manier en tempo. Hier kan alles, klein groot, dik dun, goed beter en best in een les. Ik lag net nog tussen een jongedame die in de split lag en een meisje wat zeker mijn dochter had kunnen zijn. Maar tjee, wat leer ik hier veel en wat geniet ik ontzettend van deze kans. Natuurlijk is naar huis gaan fijn, naar mijn schatjes en terug naar het echte werk. Maar de spaarpot gaat weer aan.

New York, see ya! En liefste Peet & Tess, thanx voor deze TOP-week. X

Ps ze slapen als roosjes hoor, deze fitte jonge meiden, al heeeeeel lang :-)

New York, New York! Deel 1

Daar lig ik dan, in een  hotelbed 100 meter van 42nd street in NEW YORK. Ik lig, want het is nog ochtend hier. en okay, ik lig omdat ik me niet meer kan bewegen :-).  Hoe gaaf en speciaal is het om met een van je liefste vriendinnen en collega’s naar The City of Dance te gaan! Het plan lag er al een tijd, maar afgelopen maandag stapten we toch echt met zijn drieën in het vliegtuig.

De reis verliep super, wat een luxe om gewoon overdag film te kijken, muziek te luisteren en voedsel voorgeschoteld te krijgen (huh? Klinkt als thuis :-)). Zo waren we binnen een flash in the USA. Na een uitdagend taxiritje (autoziek worden en een NY-taxi gaat niet helemaal samen) kwamen we rond 17.00 uur aan in het hotel. Spullen neerzetten en gaan.

Ons grootse doel is natuurlijk DANSEN, hoewel er ook wat bekeken moet worden. De roosters van 5 dansscholen zijn geprint en voor we maandag onze ogen sloten, was de planning voor dinsdag al gemaakt.

Dansdag 1

Na een korte fijne nacht zaten we al vroeg aan de bagels, scrambled eggs en fruit. Om vervolgens bij Broadway Dance Center de eerste les te volgen; Chio’s streetjazz. Super toegankelijk, goed te volgen en een heftige snelle choreo die de dag goed opstart. Zoals eerder, buikpijn voor het gaan en zoeken naar de juiste dansplek. Niet te dicht vooraan (want dan weet je het) en niet te ver naar achteren (want dan zie je niets). De korte w-up, heavy warm-up bracht ons meteen in sfeer. We ontmoetten ook nog vier dansmeiden uit Utrecht waardoor Holland goed vertegenwoordigd was in de les van 10.30 uur. Heerlijke opstart!

Mega stoer

Les 2, Tracie Stanfield. Een docente waar ik al een aantal jaren voor de les sta te ‘kwijlen’. Haar lessen zien er zo ontzettend gaaf uit maar er is nog geen moment geweest dat ik  de stap durfde te wagen. Nu, versterkt met de twee danstalenten Tess en Peet durfde ik het aan. De les was supervol en de warming-up bezorgde me zoveel pijn dat ik even bang was te gaan gillen. De meiden op rij 1 zagen er van tevoren al uit of ze vreselijk goed konden dansen. Ze maakten het meer dan waar door nog net niet de uitleg aan te horen op een relevé-balans been. Maar het was heerlijk, de combinatie op de grond was heerlijk. Aan het einde, voelde ik me dan ook mega stoer. Een 15 jarige vroeg toen ze langs liep of ik nog een keertje terug kwam om ook te ademen tijdens de les. Oh moest dat ook?

Tess bleef glimlachen

Les 3, het leek Tess erg leuk om een Contemporary Fusion latin/jazz te doen. Wij gingen braaf mee, al was het maar omdat het bij de Alvin Ailey school te zijn. De docent was een grappige naar zichzelf kijkende meneer die rustig met een moderne warming-up begon. Prima te volgen en zo niet, dan zag hij het toch niet. Tess bleef glimlachen en ik vroeg me af waarom. Dit was alles behalve uitdagend voor haar! Maar de catch kwam nog toen hij na een half uurtje zei; doe jullie je schoenen maar aan! Ik keek Tess verwijtend aan omdat ik juist voor we gingen op haar aanraden mijn jazz-schoentjes uit de tas gegooid had!

Oh, mijn god

De glimlach werd groter, ongeveer net zo groot als mijn ogen bij het zien van de schoenen van onze mededansers; latin shoes! NU weet iedereen die mijn kent dat mijn Latin skills ongeveer net zo zijn als mijn kook-kunsten. Door een enkel gerecht bluf ik me wel heen, maar bij het echte werk val ik meteen door de mand. Vriendelijk rondkijkend, vertelde ik mijn buurvrouw danseres dat ik mijn ‘Latin socks’ aan had. En daar begonnen we… Oh mijn god. Het alleen al naar voren lopen was al een ramp. De meneer keek een enkele keer rond en had mij natuurlijk meteen in het vizier. Niet alleen was ik de enige blonde, ik was duidelijk de enige met te wit bloed in mijn toch aanwezige billen! Tess en Peet draaide al met hun heupjes en armen alsof ze niet anders deden, terwijl ik heftig op zoek was naar de klok.

Wat een drama

De meneer stopte de muziek om ‘in het algemeen’ even te vertellen dat het om de arm movements ging, het was niet de bedoeling dat je ‘schilderde’ met de armen maar je moest rustig in een flow bewegen. Vertel mij wat! En dat deed hij ook. Nadrukkelijk ging zijn blik van de spiegel (en zichzelf!) af naar mij om me nog even te benadrukken dat mijn schilderkunst niet gewaardeerd werd. Ik bedacht me even HOE lief ik Tess vond maar wat een drama dit ging worden. Te laat, de muziek ging aan en de choreo werd langer. Gelukkig aangevuld met wat moderne bewegingen die ik kon gebruiken om mijn schilderij af te maken. Tjezus, wat bakte ik er niets van.

Latin killers

De meneer werd erg enthousiast (zijn blik was terug bij de spiegel). Ik ook bij het zien van de rest. Wow, er zaten een aantal prachtige Latin dansers bij, met schitterende heupbewegingen. Toen we in groepjes ingedeeld werden, moest ik in het kneuzen groepje. Ik was allang blij, zag me helemaal staan tussen de Latin killers. Maar een andere dans mevrouw was minder ‘amused’. Ze kreeg een fit en wilde niet bij dit groepje. Ze zat tenslotte net nog bij groepje 3. Haha, geweldig…volwassen en strontvervelend. Afijn, ik heb me door de les heen gebluft en was best blij dat het voorbij was. Natuurlijk kon Tess dit OOK weer en swingde Peet (te) bescheiden over de vloer. Tevreden met een nieuwe uitdaging en de ontdekking dat ik toch echt volwassen geworden ben, kon ik deze tegenslag met een glimlach en een mooi Alvin Ailey T-shirt een plekje geven .

Na deze heerlijke eerste dansdag, zaten we een paar uur later lekker te eten bij Applebees, waar mijn ogen weer groter waren dan mijn maag.

Dansdag 2

In het kader van we proberen iets nieuws, stond Vogue-ing op de agenda. Tess sloeg over en ging naar Ballet. Peet en ik stonden voor de kleine studio, rondkijkend naar welke mensen er in onze les stonden. Een schaapje, een jongeman (?), een wegkijkende dame en wij! Dat moest goed komen. De les startte en er kwamen nog een paar dansers bij. Met een totaal van 11 (12 maar een vluchtte er na 5 minuten) de minst volle les dusver.

Next Top Model

Bij Vogue-ing denk ik aan Madonna; leuke arm-movements en een stoere glimlach. De jongeman die het gaf, had een schouder blessure waar hij overigens ook niet over op hield maar kon magische bewegingen met zijn armen en lijf. Zonder warming-up, begonnen we meteen met een sexy booty… en daar hadden wij de zaal al moeten verlaten! Want ik ben heel veel (druk, enthousiast, hyper, gezellig, best vriendelijk, sterk) maar sexy…h elaas. De arm-bewegingen waren te doen, maar het sexy gebeuren werd met de minuut erger. De verhalen van de docent (die inviel voor USA Next Top Model Benny! De catwalk queen!) waren vermakelijk! Waarschijnlijk net zo vermakelijk als mijn sexyness. Hij had gedanst met Madonna, Nicki en Jessy J tijdens de Super Bowl en had leuke verhalen over deze dames. Wij waren een en al oor, alles om het sexy gebeuren maar even te laten voor wat het is. Maar New York, de stad van de uitdaging, uit je comfort zone stappen, nieuwe dingen leren... deed ons toch ons best doen.

Peet en ik (al honderd jaar vriendinnen) keken elkaar meerdere keren aan met een blik van duidelijkheid; wat in deze les gebeurt, blijft in deze zaal.

Kijk, dat snappen we!

Ik kan dus helaas alleen maar melden dat we de sexy les keurig afgemaakt hebben en ons zelfs door het in groepjes dansen (met drie tegelijk!!) heen gebikkeld hebben. We mochten als groepje 2, meteen na de sexy Portugese die zo knap en sexy was dat ik me bedacht dat in mijn leven hierna ging worden. Er zat een stukje Jive in, wat wij kennen als Jumpstyle maar waarbij je je benen heel hoog moest gooien, Kijk! Dat snappen Peet en ik heel goed! En daar kregen we dus ook complimenten voor. Zo doe je dat als goede docent, je zoekt een positief punt en benadrukt dat meerdere malen, haha.

In groepje 1!!!

New York… we zijn op de helft en ik heb al zo ontzettend veel geleerd. En wat genieten we! Met een klein hoogtepuntje gisteren tijdens de tweede Stanfield les. Niet alleen wist ze nog wie we waren, ik ademde en wist verbazend genoeg mijn benen nog op te tillen na 3.5 uur dans..maar aan het einde van de les (vol talent!) mocht ik meedansen in groepje 1. Voor de niet-wetende; DAT is het groepje wat altijd als eerste mag om te laten zien hoe het moet. Nu was ik ver van een voorbeeld functie dus ik denk dat het een beloning voor mijn harde werk in de les was. Maar, dat maakt niet uit. Glunderend en wel danste ik met Tess… in groepje 1!

New York… wow!