Voorstellingskoorts

Wie er wel eens naar een dansvoorstelling geweest is, heeft wellicht een idee van wat zoiets in kan houden. Een amateur dansvoorstelling heeft veel dansjes, hippe muziekjes, leuke kostuums en af en toe een origineel intermezzo. Wij zijn inmiddels 5 shows verder; wijzer en meer ervaren. Toen ik in 1994 Beauty and the Beast bedacht, was het concept sprookje als doorlopend verhaal vrij nieuw. Voor ons volgde Tarzan, Mulan, Assepoester en Ariël, waarmee we tevens ons 10 jarig bestaan vierde. 

Kerstuitvoering
Dit jaar bestaat ID Dance 12,5 jaar en doen wij (voor een keer) een Kerstuitvoering; iets wat ik altijd al had willen doen en nu eenmalig de kans voor krijg. Het begint meestal met een idee, iets waar ik warm van word, een verhaal, een film of een musical. Deze keer was het lang zoeken. Nu voel ik de druk van mijn lieve werkgroep, tevens vriendinnen, die maar al te graag een thema willen horen. Uiteraard kan ik ons thema nog niet verklappen, stel je voor dat een van onze dansers een blog leest. Desillusie alom natuurlijk.

Geoliede machine
Het thema verraste me en daarmee mijn lieve vriendinnen. “Wat moeten we daar nu mee”, “ken ik helemaal” niet “tot nooit van gehoord”. De eerste vergadering in maart vorig jaar was er een vol verbazing en ongeloof. Maar trouw als ze zijn, stapte eenieder van de meiden weer in het werkgroep bootje. Wij zijn inmiddels als een geoliede machine, geldzaken/PR, begeleiders, uittypen, notuleren, assecoires, decor, kostuums, stoffen en spelers. Ieder zijn eigen taakje. De vergaderingen gaan in de zomer altijd goed gepaard met veel lekkers en veel lachen. In Januari besluiten we om het lekkers te halveren en wordt ik gesommeerd elke keer een agenda te hebben.

Dubbele cast
Als je een verhaal hebt, is dat natuurlijk slechts een basis. Wie wordt er wat, welke kostuums gaan we maken (vooral de ‘we’ klinkt geweldig wetende dat ik nooit verder gekomen ben dan een boxershort) en hoe gaan we de groepen indelen. Nu duurde Ariel ruim 3 uur en was dat echt veel te lang! Omdat we inmiddels ruim 40 groepen hebben, kunnen we helaas niet meer alle groepen in een show stoppen. Dus gaan we met een dubbele cast dansen.

Gevangen
Dan de spelers; hadden we de eerste jaren nog een heuse zoektocht en moest er veelal gebruik gemaakt worden van emotionele chantage, dit jaar boden mensen zichzelf aan. Nou ja… hadden we een prins al een keer gevangen tijdens een feestje door hem op een viltje zijn handtekening te laten zetten. En vonden we een andere charmante mannelijke hoofdrol binnen onze eigen vriendenkring! Kortom het is weer heerlijk ‘eigen’.

Stof gekocht
De kinderen (en tieners) zijn razend nieuwsgierig over wat hun rol gaat zijn. Wat krijgen ze aan, welke rol dansen ze en wat oh wat is het thema. We houden ze nog een maandje in spanning, kort voor de carnavalsvakantie openen we met een leuke thema week het voorstellingsseizoen. Ondertussen is de eerste stof alweer gekocht, doet vriendin heftige pogingen om de teksten verwerkt te krijgen en zit Jen alweer aardig in mijn hoofd. Mama lag alweer op de grond om patronen te tekenen en de eerste knipmama’s hebben aanstaande woensdag al een date. Heerlijk het ruikt, voelt en ademt voorstelling.

We houden je op de hoogte! 17 en 18 december lijkt zo ver weg maar voor je het weet, staan we er weer! ID Dance in de schouwburg. Leef je mee?

Mind the gap

Omdat onze zoon 12 jaar werd, vonden manlief en ik het een leuke verrassing om hem eens mee te nemen. Mee voor quality time, zonder zijn schattige, makkelijk alle aandacht krijgende zusjes. Hij wilde altijd al naar London dus London… here we come! Laat op de avond vanuit het welbekende Weeze op naar London. Een makkelijke trip. Binnen no time in de wereldstad. Zoonlief keek zijn ogen uit. Het hotel zat centraal en de bedden waren oke. 

Vroeg op de hotelkamer
De eerste dag besteedden we uiteraard aan het lopen, kijken, bewonderen en genieten. Zoveel indrukken maken een klein mannetje moe. Om 05.50 PM ging het lampje dan ook uit. Een vroege avond op de hotelkamer heeft ook zo zijn voordelen, een boekje, lange douche, wat zappen en op tijd naar bed; klaar voor een nieuwe frisse dag.

Stoer naar binnen!
Zaterdag was de dag van de mannen, kaartjes voor een voetbalwedstrijd waren besteld. Twee stuks, dus mama ging iets anders doen. Terwijl mijn mannen de reis naar West Ham United startten, nam ik de underground naar Covent Garden. Twee jaar geleden heb ik er eens wat danslessen gevolgd met zusje bij Pineapple Studio. Stoer liep ik naar binnen om een rooster te halen. Stoerigheid is ook wat er met name beneden te zien is, dansers in jurkjes, boots, outfits die ik nog niet bedacht krijg op een hippe vrijdagavond, deden mij de moed in mijn laarzen zakken.

Intermediate?
Voordat er les gevolgd kon worden, moest er eerst nog een outfit bij elkaar gekocht worden. Capezio was om de hoek en 10 minuten en 3 broeken later was ik er klaar voor. Bij Pineapple was het een bende, ze zijn aan het verbouwen. Geen wc beneden en niemand die je vertelt waar je heen moet. De les die ik gekozen had was een general street jazz. Lekker veilig, intermediate kan maar zo heel heftig zijn dus koos ik - de held - voor safe.

Goed, klein en snel
Bij de deur bewonder ik nog even de dansers binnen in de zaal, veel komen er weg met vooral stoer kijken en veel herrie maken. Een meisje voor me vraagt me of het mijn eerste les is hier. Ze is een klein fijn Vietnamees meisje, wat me meteen doet denken aan de vreselijk goede kleine en vooral snelle danseressen in New York. Ik zucht en ze stelt me gerust, het is goed te doen hoor.

Plié
Als de docent aan komt lopen, hou ik mijn lach even in. Oranje pak, vlechtjes in haar en een kleur die niet van buiten komt. De les start zo simpel dat ik het eigenlijk vervelend vind en best zonde. Ik vervloek mijn veilige keuzes en kijk naar de andere 7 dansers in de les. Het is een jazz les, op zijn meest on- origineelst. Aardige man, vrolijk en vol complimenten maar zelf totaal buiten adem na de vierde plié.

Op Youtube?
Het dansje is leuk, het gaat over uitdaging, giving it away. Het hoogblonde meisje voor me met benen als elastiekjes heeft het helemaal door. Ze kijkt haar spiegelbeeld zo doordringend aan dat ik er stil van word. De combinatie heeft veel armen maar vooral veel hips and ass. Het hoogtepunt is dan ook het nieuws dat hij de choreo gaat filmen zodat hij hem op Youtube kan zetten. Helaas heb ik zijn naam niet onthouden wat me weer nare plaatjes bespaard. Want geloof me, Indira die een poging doet om ‘to give it away ‘ in combi met hips en ass is echt angstaanjagend.

WOW
Na deze enerverende les kwam dan wel het hoogtepunt van mijn avond; de musical Flashdance. WOW dat ga ik doen als ik later groot ben, wat een show, wat een zang en tjeeminee wat een dansers. Klassiek, modern, hiphop, breakdance , alles passeert de revue en ik heb niemand om het mee te delen! De show is overweldigend, het publiek gaat los en ik heb tranen in mijn ogen zo mooi vind ik het! Mijn Duitse buurvrouw heeft geen zin om met me te evalueren en de jongeman rechts naast van me maakte na de pauze plaats voor zijn vriendin die net iets te demonstrerend recht ging zitten. As if!

Zooo mooi
Om 10.05 PM liep ik uitgelaten de zaal uit. Man en zoonlief stonden glunderend in de hal. Tegelijkertijd riepen zoonlief en ik het uit: “Van Persie scoorde, Arsenal was zoo goed mam!”, versus: “Oh dit was zooo mooi ik wil morgen weer gaan kijken, die scenes, tjee ik kon wel gillen zo gaaf!”

Niks mind the gap
Ieder zijn eigen vreugde, samen liepen we door elkaar pratend naar de metro. Manlief voorop en wij vertellend over onze grote avond. Voetbal vs Dans, groen vs glitter, geluk vs talent. Aangekomen bij de metro kijk ik hem aan, heerlijk wat lijkt hij op mij; wat kan hij heerlijk genieten en enthousiast vertellen! Niks mind the gap, hand in hand de metro in! Genietend en wel.

Goede voornemens

Mensen zitten altijd vol goede voornemens in een nieuw jaar. Voor velen is een nieuw jaar een nieuw begin. Zelf ben ik niet zo van de goede voornemens, tenminste niet specifiek in december. Ik maak ze elke maand, wel 10 keer.

Soepele motor
Mijn meest voorgenomen voornemen is time-management ofwel planning. Elke maand neem ik me wel een keer voor om het anders te doen. Maar als ik aan het werk ben, in het ritme zit, neemt het stofje in mijn lijf het over. Enthousiasme is een prachtig iets. Mooie benzine voor een soepele motor. Maar enthousiasme is niet altijd handig. Ik vind mijn werk zo leuk dat ik af en toe vergeet hoe leuk het ook is om thuis te zijn.

Lijf heeft ongelijk
Balans is ook een mooi voornemen, je 20 voelen in je hoofd wil niet zeggen dat de tijd ook daar gebleven is. Mijn lijf geeft wel eens wat aan, soms luister ik maar vaak denk ik dat ‘ie ongelijk heeft.

Een is niet genoeg
Omdat ik niet rook en drink, kan ik enig voornemen daarin elk jaar overslaan. Eten ofwel snoepen is een gezelligheidsfactor. Waarschijnlijk herkennen velen het “een-is-niet-genoeg principe” maar een goed voornemen kan hier nauwelijks tegenop. Dus stel ik een regel voor mezelf; wellig bij gezellig en vooral niet op veel en gezette tijden.

De leukste
Dan natuurlijk het mooie voornemen om de leukste vrouw te zijn, de attente vriendin, de gezelligste zus, de beste juf en de natuurlijk de liefste moeder. Maar voornemens zijn slechts een streven, een leidraad, een houvast. Je kunt er weer eens aan terugdenken als het niet zo gaat zoals gepland of gewild. Maar zijn voornemens ook niet om nog wat te wensen over te laten?

Want… wie is er nu perfect? Wie heeft het altijd en te allen tijden goed voor elkaar? Ik vind dat ik een prefect leven heb, zeker niet altijd alles goed voor elkaar maar altijd vol goede wil. Gelukkig altijd nog wat te verbeteren en zeker te wensen van mezelf.

Het goede voornemen is dus om maar vooral goed van voornemen te blijven; met positieve gedachtes komen we toch maar weer een heel eind.


Oh ja, het is nu makkelijker om een reactie achter te laten op mijn blog. Ik ben erg benieuwd wat jullie er van vinden. Klik op 'reacties' hieronder en reageer bijvoorbeeld 'Anoniem'.