Zo trots als een… dansjuf!

Het is voorbij, 4 succesvolle gave, enthousiaste, mooie shows. Maanden van voorbereiding gingen vooraf waarvan de laatste weken iets spannender dan de rest. Elke dag vertelde ik mezelf te gaan genieten omdat ik wist; het weekend vliegt zo voorbij.

De voorbereidingen liepen voorspoedig, de laatste weken was Roel zelfs weer redelijk mobiel en bikkelde zich door de flyer, het programmaboekje, de beamer presentatie en de site heen. Heel het gezin Willems in volle Show hoedanigheid. Elke dag in de weer om de laatste kostuums, de allerlaatste attributen en de finishing touch aan het decor te brengen. De muziek nog een keer opnieuw gemixt, de flyer toch nog een keer opnieuw gedrukt vanwege een spelfout (trouwens nog 2500 stuks af te halen in Malden J).

Een gewaarschuwd mens…

Maar wat was het ontzettend de moeite waard. De vorige show (Ariël) was onze eerste in de Schouwburg, al met 450 kids. Ook succesvol maar veel en veel te lang. Iedereen moest zijn of haar dansje doen en onvoorbereid kwamen we er kort van tevoren achter dat het een veel te lange show was. Men was dus gewaarschuwd!

Ruim 6 groepen boyz

Maar alles behalve dat, keurig 61 minuten vóór en 55 minuten na de pauze. Alle groepen aan bod en een mooie afwisseling tussen soorten dans, maar ook tussen boyz en girlz. Want inmiddels trotse ‘bezitter’ van ruim 6 boyz groepen, eisen zij terecht ook hun plekje op!

Prachtige frames

Vrijdagmorgen 16 december stond Adriënne om 08.00 uur voor de deur. Het regende en 15 minuten later stonden we vrolijk in de overvolle hal van de dansschool. Zou alles wel in de vrachtwagen passen? Stef was mee om er persoonlijk op toe te zien dat de taxi (terechte trots van vader Hendrik!) heelhuids vervoerd werd. Maar ook de 3 prachtige frames kwamen ongeschonden de vrachtwagen in. Bij de schouwburg verliep alles voorspoeding. De glittergordijnen (spannend want zouden deze het effect hebben waarop we gehoopt hadden?) hingen al voor 12.00 uur. Wij keken elkaar aan en vroegen ons terecht af of die voorspoed zou blijven.

Boze ouders

Helaas… de muziek kwam veel te laat, en door verkeerde instellingen liep de geplande voor-doorloop in de soep. Op het moment dat de generale repetitie startten waren we er eigenlijk nog niet klaar voor. Mijn paniek sloeg dan ook toe toen bleek dat er attributen niet klopten maar ook dat er geen enkele ‘cue’ overkwam. Kleine dansers met tranen omdat hun dansje niet goed ging, waren de bekende druppel. Ik was in paniek. Boos op de muziek, gefrustreerd met de niet kloppende attributen en angstig voor de boze ouders die al stonden te wachten om hun kinderen op te halen. Toen Selma (mijn zus die echt bijna nergens voor terugdeinst) dan ook vertelde dat ik echt moest komen, was de paniek compleet.

Tranen drogen

Uiteindelijk bleven de mannen van de techniek langer om onze generale af te maken, de ouders gooiden nog een extra muntje in de parkeerautomaat en werden tranen gedroogd. Maar de geruststelling was er alles behalve.

Toen wij dan ook met een clubje bij de Wok zaten om half 9, waren er geen woorden meer die mij gerust konden stellen.

Mooie start

Zaterdagmorgen zat ik om 05.25 achter de laptop, de finale aanpassen en kijken hoe en wat ik nog zou kunnen doen. Bij aankomst in de Schouwburg leek iedereen de ellende van de dag ervoor vergeten te zijn. De tweede generale (met de ‘cast’ van zaterdag) verliep al beter. Om 14.00 uur startte de eerste show, niet foutloos maar wel fijn en een mooie opstart van ons SHOW weekend.

Anderhalf jaar bikkelen

Trots op mijn kleine zusje Cristel die vanuit een glazenhokje met ‘kei’ Ed de boel aanstuurde, Roel alsnog achter de beamer, en onze geluidsman Job die nog even een nieuwe versie gemaakt had van een (volgens hem) slechte mix. Achter de schermen was het een feest, ruim 100 vrijwilligers renden hun benen onder de bips uit om alles op rolletjes te laten verlopen. Mijn onzekerheid verdween. Show 1 was klaar, gelukt! Anderhalf jaar bikkelen kwam uit en… was gelukt!

Onmisbare tieners

Show 2 was een hit, een uitverkochte schouwburg joelde enthousiast en liet een traantje (of twee!) bij de vader-dans. De grote tieners hielpen achter de schermen, wow! Waren er tijden dat we ze wel eens achter het behang zouden willen plakken; nu waren ze onmisbaar!

Het weekend van mijn leven

Ik kan wel uren doorgaan, het euforie gevoel overheerst. Mijn hart blijft sprongetjes maken als ik eraan terugdenk. Het was goed! Alle hulp, alle betrokkenheid, het publiek, de vrijwilligers, de techniekmensen, mijn docenten, ons grote gezin, mijn vriendinnen, de spelers… teveel om op te noemen. Maar vooral ONZE dansers! Ik weet zeker dat niemand van die schatjes heeft achter het toneel en van die sterren OP het toneel.

Lieve dansers: dank jullie wel, ik heb het weekend van mijn leven gehad!

Liefs, Indira

Voorstellingskoorts

Toen we in maart 2010 aan tafel zaten, leek het allemaal zo geweldig; een show met kerst! De sfeer, de kleuren, de warmte. Toch weer een vurige wens die uitkwam. Eens van gemis, geniet maken!

In het begin van dit lesjaar is iedereen nog enthousiast, wij op volle gang en alles liep voorspoedig. We startten met centimeters knippen op 23 weken. Een paar weken terug, knipte een van de kleine kids het nummer 9 eraf. Nu nog 3 weken te gaan! Wat gaat het hard.

Kaartverkoop is gestart

De gevreesde kaartverkoop is gestart, weken van tevoren werden de kaarten gescheurd en op volgorde gelegd, dagen van tevoren werd de eerste avond strak door Adrienne in elkaar gezet . Voorspoedig verliep de vrijdag, geweldig de zaterdag ondanks de hectiek van mensen die geen tijd hadden en/of het vergeten waren. Maar een weekend om trots op te zijn met een geweldige startsein van het verkoop voor kaartjes. Wie in de wereld heeft nu 14 lieve vriendinnen die uit pure liefde (of een altijd onvervulde droom om kaartjes te verkopenJ) ruim 7 uur bikkelen en iedereen rustig zijn keuze te laten maken. Nu aan ons te taak om het wachten waard te maken!

En daar begint mijn hartje wel wat onrustiger van te kloppen! De week voor de herfstvakantie was kostuumpas week. Ruim 400 kostuums waarvan een klein deel nog in de maak is, zoveel verschillende kinderen met verschillende wensen en lijven.

Invasie

De eerste doorloop is geweest. Zwetend werd ik de nachten daarvoor wakker; zou het allemaal wel passen, komen er voldoende begeleiders, lopen de overgangen wel, ziet iedereen het nog zitten? Bij binnenkomst van de dansschool lijkt alles paraat voor de grote invasie kids, wij lijken er klaar voor. Maar als de eerste massa zich aandient, staan we met zijn allen toch even te kijken. Een huilende danseres, een te late begeleider, een mama die toch mee de zaal in gaat, een papa die geen idee heeft wat zijn dochter komt doen en een moeder met kaartjes voor de verkeerde show… komt ze nu achter.

Mega jurk

Maar na 10 minuten hebben we het door en heeft iedereen zijn plekje gevonden. De dansers worden omgekleed, we hebben een gezamenlijke wup (nog maar met de helft!) en de begintune van de show start.

Wendy in haar mega jurk is een plaatje en al snel is iedereen stil. We dansen en spelen de hele show aan een stuk door en zetten slechts een enkele keer de cd stop voor een spannend moment voor een jonge danseres of een verandering van opkomst.

NOG 3 weken…we hebben er zin in. Wat een energie, wat een werklust, wat een familie!

Facebook!

Veel mensen vragen aan mij waarom ik nog geen Facebook account heb, echt iets voor mij! Goede PR voor de dansschool als iedereen mee kan lezen wat ik doe en wanneer. Nu moet ik zeggen dat ik zelf regelmatig op Facebook kijk, (Roel’s account, dus ben gewaarschuwd!). Leuke foto’s, grappige anekdotes maar vooral als ik een van mijn mannelijke collega’s zoek. Binnen enkele seconden weet ik precies waar ze zijn en hoe ik ze het best kan bereiken; ideaal!

Luisteren naar mijn verhalen

Facebook kost best veel tijd volgens mij, ik erger me suf als Roel of zusjelief aan tafel zitten met de telefoon aan hun hand vastgeplakt, elk piepje wordt onthaald alsof er iemand voor de deur staat en in zichzelf lachend luisteren ze helemaal niet meer naar mijn verhalen! Ik zie het dus al voor me dat mijn Facebook account bezocht wordt door louter lieve en leuke mensen die ik dan natuurlijk de hele dag moet beantwoorden. Daarnaast is het mega verslavings-gevoelig, het bewijs heb ik hier elke dag aan tafel zitten. Inclusief mijn zoon met zijn Hyves- en sms-versie.

Goedkoop
Nu heb ik ook geen telefoon met internet, ik kreeg Roel’s oude iPhone met een goedkoop abonnement. Vergeet hem ook en mijn nummer is bij bijna niemand bekend, mijn laptop is werk dus daar kan Facebook natuurlijk niet de hele tijd tussendoor piepen.

Vreselijk druk?

Maar mijn grootse ergernis zijn al die mensen die zooo ontzettend graag willen laten weten aan de wereld dat ze het zo vreselijk druk hebben. Ik denk dan; dan moet je niet elke keer op Facebook zitten, dat scheelt al tijd.  Maar de opmerkingen “Zaterdagmorgen; omw to werk, was laat gisteren en moet tot 16.00 werken pff!”, of… “Het is pas dinsdag en ik ben al kapot.” Ook leuk; “Vanmorgen gestart op school, daarna trainen en dan nog werken. PAS 22.00 thuis na een dag van 14 uur!” Waarschijnlijk vergeten al deze hele drukke mensen dat er meer mensen zijn die werken, dat er zelfs mensen zijn die zo hard moeten werken dat ze geen Facebook kunnen bijhouden of… niet kunnen betalen! Want een computer is duur en een telefoon met 24/7 internet ook. Maar kiezen veel van deze mensen niet zelf om op deze manier te leven? Als je zaterdagmorgen vroeg op moet om te gaan werken, is het misschien niet handig om tegen 06.15 uur je bed in te rollen met een alcoholpromillage waarmee je de eerste uren nog niet kan rijden. Maar doe je dit wel, geen probleem! Dan ben je voorbereid op een helse dag met veel herrie!

Neem een warm bad

Nu zou ik op Facebook al heel bijdehand deze lieve mensen op dit feit kunnen wijzen maar daar is Facebook dan weer niet voor gemaakt. Kritiek lees je zelden en we zijn vooral meelevend en steunend. DAT past dan weer wel bij me maar ik kan het vele geklaag over druk, te druk, oh zo druk niet altijd handelen. Je hebt het zo druk als je het jezelf maakt. En natuurlijk lopen 9 van de 10 dagen anders dan gepland en leven we in een maatschappij waarbij druk bijna niet te vermijden is maar mensen; kom op! Hou vol! Maak er wat van, het leven is leuk! En als het druk is, leg je je telefoon even weg, gebruik je die vrije minuten voor een warm bad en dan komt het weer helemaal goed.

…. En dan lachen we weer samen om al dat commentaar op het feit dat je zomaar midden op de dag in bad zou gaan, want zeg nu zelf WIE heeft daar nu tijd voor?

Knie, deel drie… vakantie

Zon, zee, strand en fysio. Dat is dit jaar het vakantierecept. Mijn knie-operatie is geweldig vóór de vakantie gepland, dus ik ben keurig een weekje eerder gestopt zodat ik alle tijd heb om te revalideren. Blij met de operatie, voor zover je met een operatie blij kunt zijn, na twee weken kruk-vrij en ik huppelde al wat aardig rond. Nog geen afstanden, maar in en rondom huis was het prima. Zover geen vuiltje aan de lucht.

Suf op de bank

De eerste tegenvaller was een geweldige logeerweek van mijn lieve schone zus. Ze kwam over voor de zomerfeesten en maakte samen met zusje meer dan 4x40 km vol in 6 aaneengesloten dagen stappen. Tof voor ze, maar hoe groot kan een contrast zijn als twee bloedmooie meiden op het punt staan de stad onveilig te maken en een derde, enigszins suf en beduidend minder leuk op de bank maar weer een dvd-tje aanzet? Niet dat ik nu ook maar de helft had volgemaakt, maar ik had er in ieder geval van kunnen meegenieten. Verstandig bleef ik thuis, we zoeken de drukte niet op, dansen en springen gaat niet en het risico dat iemand ‘per ongeluk’ tegen mijn knie aanstoot, is dan net even iets te groot.

Verschiet van de pijn

Lichtpuntje was dat ik mocht beginnen met voorzichtige fysiotherapie en zo meldde ik me vrolijk (afgezet met auto) bij mijn privé fysio Janneke die toevallig ook een clubje begeleidt. Op de fiets viel het tegen, maar het roeien was al leuk, daarna nog een wandelingetje en ik voelde me de koning te rijk. De week verliep vlot en zo was ik in week 3 al 3 bezoekjes aan de fysio rijker en líep ik er inmiddels ook naartoe. Dit gaat goed! Overmoedigheid treedt dan langzaam in, een stiekem pliee-tje in de keuken doet me verschieten van pijn en daarmee even de bevestiging, dit is niet zomaar over. Maar als ik weer in mijn fysioclubje kom, krijg ik een compliment van een lieve oudere dame; zo dat gaat al goed, knap hoor! Bedenk hierbij dat al deze mensen ECHT iets hebben en dat zoiets kleins als mijn knie daar een vurige wens is van velen. Dus hup, beide beentjes op de grond en doorwerken.

Gelukkig kwam de vakantie eraan, 3 weken zon en nergens aan hoeven denken. Mijn lijstje met oefeningen mee en onderweg braaf op elke parkeerplaats een rondje gelopen. De reis verliep goed en toen we bij ons toch al prachtige appartement ook nog een fitnesszaal hadden, kon het helemaal niet meer stuk.

Knak en krak

Vanuit mezelf ben ik een positief mens, zoals mijn ouders altijd al zeggen; mijn glas is altijd halfvol. Ik voel me dan ook echt zelden down of negatief. Mooi meegenomen. Toch merk ik dat ik mijn hoofd een beetje laat hangen als ik de Spaanse fitnesszaal uitkom. Ik doe braaf mijn oefeningen, zweet en heb het idee dat er zelfs wat van die overmatige ijsjes afgaat maar toch… als ik naar boven loop, wil ik elke keer binnenkomen en zeggen; “dat was lekker zeg, poeh blij dat ik geweest ben!”. Daarentegen begint het balen al zodra ik de deur van de fitness sluit. Dit schiet niet op! Ik wil meer, ik wil ook rennen op de loopband net als die (zeker niet onaantrekkelijke) fitness boyz, ik wil fietsen zonder knak en krak geluid, ik wil kilo’s aan mijn benen machine, ik wil, ik wil… ik zou gewoon zo graag weer willen dansen!

Maar alles voor het goede doel, dus stap ik onder de douche, stretch netjes af en ga slapen met de gedachte dat het morgen vast weer een klein stukje beter gaat! Tenslotte heb ik nog ruim 3 weken!

Ik wil, ik wil… geduld.

Breakdance wedstrijden bij ID Dance 1 juli 2011

Door: Jorg Rijkschroeff

Op vrijdag 1 juli vond IDE bij ID Dance plaats. Dit zorgt iedere keer weer voor een hoop inspiratie, motivatie, een goede sfeer en niet het onbelangrijkste: heel veel plezier. Voor de lezers die niet weten wat IDE is, hier volgt een korte uitleg…

Wat is IDE?

IDE is een breakdance wedstrijd die we nu voor de vierde keer met ID Dance organiseren.  IDE staat voor ID Dance Event.  Met een knipoog naar een van de grootste breakdance evenementen van de wereld IBE: International Breakdance Event.

IDE bestaat uit vier verschillende wedstrijden: Seven 2 Smoke, waarbij acht B-boys tegen elkaar strijden om als eerste zeven punten binnen te halen. Super 2 on 2’s waarbij duo’s in een knock-out systeem tegen elkaar battlen.  De Octagon, hier battlen  B-boys tegen elkaar in een kleine cirkel omringd door pionnen en een afzetlint, hier mogen het lint en pionnen niet geraakt worden. Aan het einde vindt er een vriendschappelijke All vs All plaats. Alle deelnemers tegen de Organisatie, leraren en juryleden. Dit zorgt altijd weer voor een spetterend en energievol einde.

Voorbereidingen

Dit is alweer de vierde keer dat we een IDE houden en iedere keer willen Wo en Ik het een stukje groter en beter maken. Dit keer hebben wij er een DJ bij betrokken en een DJ booth gebouwd. Daarnaast hebben we een speciale vloer gelegd in de grote zaal zodat het event meer de zaal in getrokken wordt.

De opbouw van de zaal verliep soepel. Met z’n vieren, Nash, Dj Joenis, Wo en ik,  waren na een half uurtje klaar en konden daarna genieten van een spectaculaire capoeira voorstelling door onze Braziliaanse gasten in de andere zaal.

De Battlevloer

Verloop

Rond 19.00 uur was het al aardig druk in zaal 2. De rijtjes namen op de inschrijflijsten werden steeds groter. Ook hebben we een andere breakdance klas uitgenodigd uit Wijchen: Vivelli. Een aantal leerlingen en hun leraren Daryl en Mercy waren ook aanwezig. In totaal waren er circa 40 deelnemers die ieder ook eigen publiek hadden meegenomen; vriendjes, vriendinnetjes, papa’s, mama’s, opa’s, oma’s noem maar op.

We startte met de introductie van de Jury. Om de beurt laten de juryleden zien waarom ze op de juryplaatsen mogen zitten. Met de harde breaks van DJ Joenis laten ze hun skills zien op de vloer. De seven 2 smoke was erg leuk om te zien. Leerlingen die hard hun best doen om een IDE lijstje mee naar huis te nemen. Je ziet dat een aantal leerlingen ook stiekem erg zenuwachtig zijn voor de battles.  Langs de kant zag ik de Brazilianen van de capoeira die aan het kijken waren naar de wedstrijd. Zij waren ook erg onder de indruk van wat er te zien was.

Video: Seven2smoke Najim vs. Joris

Na de seven 2smoke was het tijd om ons “dreamteam” te introduceren bij het publiek: Kid Sickness. Kid Sickness is afgeleid van onze Nijmeegse crew Motion Sickness.  Kid Sickness is de week ervoor eerste geworden op de finale van Jamming on Beat in Den Haag! Dit betekent dat ze Nederlands kampioen breakdance crew onder de 18 jaar zijn geworden en dit  mede dankzij ID Dance! Kid Sickness laat met trost de grote beker zien die ze gewonnen hebben en daarnaast laten ze een kleine demo zien. We are very proud of you guys!

Kid Sickness: Shaho, Thien, Yunis, Najim & Kartal

Na de demo volgen de 2on2’s en de octagon. De octagon had een verrassend resultaat. In de halve finale laat Thien een hele mooie, cleane en harde set zien zonder het lint aan te raken. Wanneer hij klaar is en heel simpel uit de cirkel wilt springen neemt hij het afzet lint met zijn voet mee. Hierdoor ligt Thien er uit. De finale gaat hierdoor tussen de ervaren Shaho en de beginnende danser Atakan. Shaho springt de circel in, begint te toprocken en zonder dat hij het direct door heeft tikt hij met het puntje van zijn voet tegen een van de pionnen. Automatisch wint de nu nog kleine Atakan de eerste prijs voor de Octagon. 

De laatste prijs die we nog weggeven is de prijs voor de beste bboy/bgirl van de dag. Deze ging naar Mark die iedere battle flink doorzettingsvermogen heeft getoond. Hij begon hard te juichen toen hij het nieuws hoorde en werd de lucht in getild.

Resultaten en eindoordeel

Bboy van de dag:  Mark
Seven2 smoke:      Jill & Najim
Octagon:               Atakan
Super 2 on 2’s:      Yunis & Jean

Uiteindelijk is het een succesvolle dag geweest waarbij erg veel kinderen gestimuleerd zijn om nog meer te gaan dansen. Dit zorgt ervoor dat het breakdance niveau van ID-Dance nog hoger gaat worden de komende tijd. Daarnaast heeft IDE gezorgd voor een goede vibe en veel gezelligheid. Het groepsgevoel bij alle klassen wordt daardoor nog groter geworden. En dat vinden we belangrijk: kinderen die met plezier naar de danslessen van ID-dance gaan.

Er is nog een trailer in de maak van IDE4. Deze is snel te zien op www.id-dance.nl.

De organisatie en een aantal deelnemers van IDE

Toekomstvisie

Zoals ik al eerder schreef willen Wo en ik IDE steeds een stukje groter en beter maken. Wat hebben we in gedachten: Een sponsor die de prijzen voor de winnaars wat kan “oppimpen”, de catering verbeteren (Een loempiakraam voor ID-dance =P?) en verkoop van kleding bv. shirts erbij betrekken. Of dit gaat lukken? Dat lees je de volgende keer…

Keep on dancing!

Jorg

Kinderdansweek ID Dance 2011

Blog door Lena en Alyssa

Dinsdag 12 juli 2011

Hallo allemaal!

De zomervakantie is weer begonnen en ID Dance heeft bedacht om voor alle kinderen die van dansen houden een dansweek te organiseren. Wij, Lena en Alyssa, doen ook mee en Carmen en Laura (onze dansjuffen deze week) hebben ons gevraagd om een blog bij te houden van wat we allemaal doen tijdens de dansweek. En natuurlijk wilden wij dat met alle plezier doen!

Reis om de wereld

Vandaag was de eerste dansdag, we maakte kennis met al de 25 jongens en meisjes die meededen en kregen uitleg over wat we dansweek gingen doen. Onze dansjuffen Carmen en Laura vertelde dat we aan het einde van de week een voorstelling aan onze ouders, opa’s en oma’s, tantes en ooms, neven en nichten, buurjongens of buurmeisjes, enz. gingen laten zien. Het thema was ‘‘Een reis om de wereld’’, we zouden allemaal verschillende dansen uit verschillende werelddelen en landen krijgen.

Waterballonnen

De groep werd gesplitst tussen jong en oud en we begonnen met het leren van de eerste dansen; de jongere groep kreeg ‘Egypte en China’ en de oudere groep kreeg ‘Afrika en Bollywood’. Aan het einde van de dag zouden alle dansen aan elkaar geshowd worden.
Tussen de dansen door maakten we het decor, tekeningen en vlagen van allemaal verschillende landen. Ook gingen we naar een speeltuin om te lunchen en deden we een spel met water ballonnen, waar bij we lekker nat werden J!

Dansweek lied

We leerden het ID Dance dansweek lied. En dit lied zouden we dan elke dag zingen. Carmen begeleidde ons goed met de gitaar.  Ook leerde we de einddans van de voorstelling die we vrijdag gingen doen. Toen was de dag alweer voorbij en waren we allemaal heel moe. We werden allemaal opgehaald en gingen naar huis, om elkaar de volgende dag weer te zienJ! Het was volgens ons een geslaagde dag!

Veel dans groetjes van Alyssa & Lena

Woensdag 13 juli 2011

Hallo allemaal !

Het is alweer dag 2 van de ID Dance dansweek. Vandaag hebben we weer veel leuke dingen gedaan. We begonnen de dag met het ID Dance lied. Daarna kregen we een (goede) warming-up van Carmen. Toen begonnen de kleinere kinderen met Egypte en de grotere kinderen met India. Daarna gingen we gezellig met z’n allen lunchen. Na de lunch gingen de kleinere kinderen verder met China en de grotere kinderen met Afrika. We hebben na deze lange dag alle dansen afgemaakt!

Enkelbandjes maken

Na het dansen gingen we een spel doen. Er waren 4 groepen ; groen, blauw, geel en rood. Er waren 4 opdrachten en bij elke opdracht zat een aanwijzing voor elke groep. Met die aanwijzingen moest je de schat zoeken. En dat is ons gelukt! We kregen allemaal een lekkere lolly. Toen we die op hadden werden de kleinere kinderen opgesplitst en zijn er nog 2 dansen gemaakt. Tegelijkertijd waren de grotere kinderen mooie arm- en enkelbandjes aan het maken voor hun Bollywood dans.

Toen was de dag al bijna voorbij! We lieten alles zien wat we die dag geleerd hadden. Als laatste kregen leerde Laura ons een deel van de begindans. En daarna kwamen alle ouders ons weer ophalen en gingen we allemaal naar huis.

Het was een leuke dag met veel knutsel werkjes, dansen gezelligheid!

Groetjes Alyssa en Lena.

Donderdag 14 juli 2011

Hallo allemaal!

Het was alweer de één-na-laatste dansdag van de ID Dance dansweek. Het is alweer bijna afgelopen… Maar vrijdag hadden we nog een eind voorstelling, waar nog het een en ander voor gedaan moest worden.

Uitrusten van het dansen

We begonnen met een warming-up van Laura. Toen we lekker warm waren en klaar om te dansen, gingen we naar onze groepen toe en oefende de dansen die we woensdag hadden afgemaakt. Alles liep goed en op nog een paar kleine verbeteringen na waren we helemaal klaar voor de voorstelling. We kregen een pauze en konden eventjes uitrusten van al dat gedans. Daarna gingen we verder met de andere dansen; de kleinere groep was de dag daarvoor, woensdag, gesplitst tussen de oudere en de allerjongste kinderen.

Stoere dans

De jongere kinderen kregen van Carmen een dans met lollies aan geleerd op het liedje ‘‘lollipop’’ van Mika en de oudere kregen een dans met het thema ‘‘Zuid-Amerika’’, en dansten met zelf gemaakte samba’s. De alleroudste kinderen kregen een moeilijke hiphop dans van Nash, een andere dansleraar van ID Dance, het was een stoere en snelle dans die nog niet iedereen meteen onder de knie had. Deze dans had het thema ‘‘Noord-Amerika’’. Hierna volgde weer een pauze, die meer dan nodig was voor de ‘hiphoppers’!

Voorstelling

Na de pauze werden de andere twee dansen nog geoefend. En later nog de begin en einddans. Er werd nog volop geknutseld en de film ‘High School Musical’ werd gekeken. Na de film werd het ID Dance dansweek lied nog een keer geoefend. En lieten we aan elkaar alle dansen zie in de volgorde van de voorstelling!

Wij denken dat het een super leuke, maar ook zeker wel vermoeiende dag was.

Groetjes Alyssa & Lena

Vrijdag 15 juli 2011

Hallo allemaal,

Het was (helaas) alweer de laatste dag van de ID Dance dansweek! We hebben hard gewerkt aan de eindshow van vandaag. We deden de dansen allemaal nog een keer.

Generale repetitie

En hebben allemaal heel hard aan het decor gewerkt. Tussen de dansen door hebben we de mooie vlaggen geschilderd en opgehangen. We hebben met de lunch gezellig buiten met elkaar gegeten. Soms hadden sommige meiden wat last van de wespen, maar het was wel lekker in het zonnetje. Toen was het tijd voor de generale repetitie! Alle puntjes op de i zetten en toen was het show time!

Alle ouders, opa’s, oma’s, vriendjes en vriendinnetjes waren er. De show begon! Het verliep allemaal heel goed. Na de show was het tijd om te gaan en de dansschool liep leeg.

Het was een hele leuk week. Hopelijk volgend jaar weer!

Groetjes Lena.

Sommige blessures helen vanzelf, sommige (k)nie... deel 2

Na een aantal wijze weken van rust, tape, aanpassingen en frustratie duurde de knieblessure te lang. Een MRI wees uit dat er een scheur in mijn meniscus zat en dus ik mocht onder het mes.

Leuk litteken
Mijn eerste operatie ooit was een keizersnede, met spoed omdat babyzoon er niet uitwilde en inmiddels redelijk vast zat. Ik heb er weinig van gemerkt en het litteken heeft jaren voor een leuk onderwerp gezorgd.

Vakblad voor slagers

Mijn tweede operatie was tevens dochterlief nummer twee. Na een natuurlijke bevalling (“Moet je doen!”, was het advies!?) besloten we dit NIET nog eens te herhalen. Wisseling van ziekenhuis leek ons een beste optie aangezien de opmerking van de behandelend gynaecoloog bij de nacontrole was: “Goh ik ben wel benieuwd hoe je reageert als er echt iets erg gebeurt in je leven. Tel daarbij op dat de bevalling niet zou misstaan in een vakblad voor slagers en… dat mijn vader destijds kanker had en je begrijpt dat het voor ons tijd was om te gaan.

Mooi besluit

De overstap naar een ander ziekenhuis was zo gemaakt, wij leven in de luxe van het hebben van meerdere topziekenhuizen in de stad. Een lieve gynaecologe en een mooi besluit. Wonder nummer drie zou met een keizersnede gehaald worden. Niet omdat me dat zo leuk leek, maar simpelweg omdat mijn lijf het natuurlijk bevallen niet zo natuurlijk doet.

Prachtdochter

Mijn tweede operatie was een hit, uiteraard met een ruggenprik maar met zoveel lieve mensen om me heen dat het als een warm bad voelde. Natuurlijk een risicovolle operatie meer met zoveel zorg en humor in de OK dat het een dubbel feest was. Een prachtdochter en een gezond lijf. Mijn litteken werd overigens ook van golf naar streep getrokken dus wat wilden we nog meer.

Even op krukken

Nu dan mijn derde operatie, spannend! Voor zoveel mensen een kleine ingreep. De welbedoelde adviezen vliegen me om de oren net als alle scenario’s die er maar zijn. Voor veel mensen is een knie-ingreep inderdaad iets kleins. Je bent zo weer thuis, loopt even op krukken en binnen enkele weken is iedereen weer aan het werk.

Wat is gewoon?

Maar daar gaat het natuurlijk bij mij al mis! Ik kan niet binnen enkele weken aan het werk want mijn werk bestaat uit buigen, knielen, draaien en springen op deze knie. De aardige dokter meldde een herstelperiode van 10-12 weken. Geruststellend er achter aan: “Met een week of zeven kun je wel fietsen en je ‘gewone’ dingen doen.” Daar gaan we weer! Want WAT is gewoon? Voor mij zijn waarschijnlijk hele andere dingen gewoon dan voor de hardwerkende arts. Gelukkig maar want met mijn enthousiasme in mensen snijden, lijkt me geen goed plan.

Doetje, watje

Twijfel alom dus. Ik luister meestal zo goed als ik kan naar mijn lijf, maar vooral ook naar de mensen die er verstand van hebben door ervaring en studie. En dat valt niet mee. Want al die ontzettend lieve mensen dan? Die het ook heel goed weten. Zijn zij tenslotte zelf geopereerd? Tussen alle adviezen door gaat mijn gevoel van watje, doetje naar ‘’ja oke, maar zolang ga ik niet wachten met werken’’.

Het juiste advies zal er niet tussen zitten, niemand die mij natuurlijk kan vertellen wanneer ik mijn grootse passie weer mag en kan gaan beoefenen.

Bovenbeenspier

Maar een planner als ik heeft het uiteraard allang rond; ik word geopereerd en heb dan acht weken geen lessen (in principe) . Ik stel dan ook voor dat mijn herstel - vanwege ontzettend ontwikkelde bovenbeenspieren maar ook dankzij wijze rust en een luisterend oor naar mijn lichaam (of naar Roel dat is namelijk bijna hetzelfde) - gewoon iets vlotter gaat dan gepland.

En met die gedachte…zijn we naar het CWZ gegaan.